اثر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی در عمر انبارداری پرتقال‌های والنسیا، مارس ارلی و محلی جیرفت

آثار تیمارهای پوشش‌پلی‌اتیلن،گرمادرمانی و قارچ‌کش تیابندازول بر روی عمرانباری و فساد سه رقم پرتقال (والنسیا، مارس‌ارلی و محلی جیرفت) مورد بررسی قرار گرفت. میوه‌ها پس از برداشت با تیمار‌‌های مذکور مورد آزمایش قرار گرفته و پس از انتقال به سردخانه در دمای 10 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت سه ماه نگهداری شدند.تیمارها با سه تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شدند. هر ماه نیز میزان اسید قابل تیتراسیون،مواد جامد محلول(TSS )،میزان کاهش وزن،فساد و آزمون چشایی اندازه‌گیری شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان پوسیدگی،کاهش وزن و درصد کل مواد جامد محلول رقم های مختلف فوق در طول نگهداری در سردخانه افزایش یافت. تیمارهای گرمادرمانی و قارچ‌کش تیابندازول به تنهایی میزان پوسیدگی میوه‌ها را کاهش داده ولی قادر به حفظ کیفیت میوه در طول مدت نگهداری نبودند، بطوریکه وزن میوه‌هایی که در آنها از قارچ کش استفاده شده بود، در طول نگهداری بطور معنی داری(در سطح 1%) کاهش یافت.تیمارهایی که در آنها از پوشش پلی اتیلن و گرمادرمانی، پوشش پلی اتیلن و قارچ کش وهمچنین پوشش پلی اتیلن، گرمادرمانی و قارچ کش استفاده شده بود علاوه بر اینکه سبب کاهش بیماریهای پنی‌سیلیومی در رقم‌های پرتقال شدند، بلکه در جلوگیری ازوزن و حفظ کیفیت محصول کاملاً موثر بودند.در نهایت با در نظر‌گرفتن هزینه‌های نگهداری ارقام مذکور،استفاده از تیمار مرکب پوشش پلی‌اتیلن و قارچ‌‌کش تیابندازول برای افزایش عمر نگهداری ارقام پرتقال توصیه شد.